در این مطلب قصد داریم موارد مهم و کاربردی برای شروع برنامه نویسی با پایتون را به علاقه مندان ارائه دهیم. با مفاهیم اولیه برنامه
در این مطلب قصد داریم مفاهیم اولیه برنامه نویسی پایتون را بررسی کنیم. قصد نداریم در رابطه با تاریخچه پایتون صحبت کنیم زیرا این مفاهیم در اینترنت زیاد است.
در این مطلب قصد داریم موارد مهم و کاربردی برای شروع برنامه نویسی با پایتون را به علاقه مندان ارائه و در پست های بعدی آن را تکمیل نمایم. با مفاهیم اولیه برنامه نویسی پایتون همراه آکادمی ایتروز باشید.
زبان برنامه نویسی پایتون یک زبان سطح بالا و شی گراست و نیازی نیست برنامه خود را قبل از اجرا کامپایل کنید مانند پی اچ پی.
این زبان فوق العاده گسترده است و در موارد مختلفی از جمله :
می توان از آن استفاده کرد. لازم به ذکر است پایتون یکی از زبان هایی است که ناسا از آن برای پروژه های خود استفاده می کند.
برای درک بهتر موضوعات اشاره شده بهتر است مثالی بزنیم. کد زیر دستور چاپ !Hello World در برنامه نویسی جاوا است.
public class Main {
public static void main(String[] args) {
System.out.println("Hello World!");
}
}
قطعه کد زیر نیز دستور چاپ !Hello World در پایتون است.
print("Hello World!")
بی دلیل نیست پایتون با اختلاف دو برابر، رتبه اول را جهان را نسبت به زبان برنامه نویسی جاوا کسب کرده است و روزانه محبوبیت این زبان برنامه نویسی افزایش می یابد.
یکی از نقاط مثبت در زبان برنامه نویسی Python شی گرایی است که کار را برای ما آسان می سازد. برای مثال شما می خواهید قهوه درست کنید نیازی نیست مکانیزم دستگاه اسپرسو را بلد باشید فقط لازم است بتوانید قهوه خود را درست کنید.
شی گرایی در پایتون این امکان را به شما می دهد بتوانید اشیای مختلفی ایجاد نماید و برای هر یک یا مجموعه ای از آن ها خصوصیات مشترک تعریف نماید. برخی از این اشیا می توانند برخی خصوصیات را از هم به ارث ببرند.
این اشیا توسط کلاس و متدهایی که در آنها استفاده می شود ایجاد شده که در مطالب بعدی بیشتر به آن می پردازیم.
درک شی گرایی بدون مثال و تمرین فوق العاده سخت و گیج کننده است اما فقط کافیست برای شروع مطالب بالا را به یاد داشته باشید.
پس از تمرین و مثال های گوناگون که در مطالب بعدی زده خواهد شد به راحتی شی گرایی را درک خواهید کرد پس نگران آن نباشید.
خیلی سریع می خواهیم مفاهیم اولیه برنامه نویسی پایتون را بررسی کنیم. اساس کار در برنامه نویسی درک کامل مفاهیم اولیه است که ما در این مطلب قصد داریم همه موارد را به صورت کلی توضیح دهیم و زمان را برای مطالب پیچیده تر و تخصصی تر قرار دهیم.
برای درک بهتر لازم است هم بخش را در گوگل سرچ کرده و کاملا با آن آشنا شوید. این کار کمک می کند دانش پایه شما قوی تر شده و در آینده پیشرفت بیشتری داشته باشید.
پایتون بصورت ضمنی و پویا تایپ می شود ، بنابراین لازم نیست متغیرها را اعلام کنید.
متغیرها به حروف کوچک و بزرگ حساس هستند ، بنابراین var و VAR به عنوان دو متغیر جداگانه رفتار می شوند.
مثلا در جاوا اسکریپت تعریف متغییر به شکل زیر است
var x = 'Hello World';
اما در پایتون متغییرها به صورت پویا تعریف می شوند مانند زیر
x = 'Hello World'
که فوق العاده آسون هست و طیف مختلف اعداد از صحیح تا اعشاری و غیره رو شامل میشه. برای اینکه با تمام متغییر های عددی آشنا بشید به گوگل مراجعه کنید.
numeric = 1
هم مانند عددی فوق العاده آسون هست و اگر در متغییر رشته ای عدد بزنید آن عدد به شکل رشته نمایش داده میشه. پس برای این نکته مثالی میزنیم.
در مثال زیر ابتدا ما دو عدد را با هم جمع کردیم
NumA = 5 NumB = 5 NumSum = NumA+NumB print (NumSum);
در این مثال ما دو رشته را با هم جمع کردیم
SrtA = '5' StrB = '5' StrSum = SrtA+StrB print (StrSum);
به نظر شما نتایج چیست؟
در مثال اول چون متغییر ها از نوع عددی هستند با هم جمع می شوند و مجموع آنها عدد 10 می شود. اما در مثال دوم چون دو رشته را با هم جمع کردیم دو عدد 5 در کنار هم قرار می گیرد و نتیجه 55 را نشان می دهد.
پس دقت داشته باشید دو رشته با هم جمع نمی شود بلکه در کنار هم قرار می گیرد. یعنی اگر در متغییر SrtA نام خود را و در SrtB فایل خود را تایپ کنید نتیجه اسم و فامیل شما را نمایش می دهد.
متشکل از مجموعه ای از آیتم ها و رشته هاست که شبیه نوع داده ای لیست می باشد. شما در Tuple می توانید داده های عددی و رشته تعریف کرده آنها را تفکیک کنید پس به مثال زیر دقت کنید.
Str = 'itroz' Num = 123 Flo = 1.5 tuple = ( Str , Num , Flo ) tinytuple = (Str) print (tinytuple)
در کد بالا سه متغییر تعریف شده از نوع رشته، عددی و اعداد اعشاری و آنها را در Tuple قرار دادیم. سپس متغییری با نام tinytuple ایجاد کردیم و یکی از مقادیر Tuple را فرآخوانی کردیم. به نظر شما خروجی چیست؟
Dictionary شبیه با جداول و عملکردی مانند آرایه ها دارند اغلب از نوع رشته ای هستند اما می توانید مقادر دیگری را نیز در آنها قرار دهید.
one = 1395
two = 'itroz'
three = 'digital'
four = 'agency'
dict = {}
dict[one] = "This is one"
dict[two] = "This is two"
dict[three] = "This is three"
dict[four] = "This is four"
print (dict[two])
در مثال بالا ما مقادیری را برای Dictionary تعریف کردیم و از خروجی خواستیم یکی از آنها را نمایش دهد. اما مثال جالب تر.
در زیر ما می خواهیم اطلاعات دانشجویی افراد را از طریق Dictionary دریافت کنیم. نام، کد و دپارتمان هر دانشجو را می خواهیم دریافت کنیم و سپس نتیجه را نمایش دهیم.
tinydict = {'name': 'john','code':6734, 'dept': 'sales'}
print (tinydict.keys())
tinydict = {'name': 'john','code':6734, 'dept': 'sales'}
print (tinydict.values())
همانطور که مشاهده می کنید متغییری با نام tinydict تعریف شده و مانند آرایه ها در هر یک کلید و مقدار آن تعریف شده است.
در مثال اول ما در خروجی خواستیم کلید ها را نمایش دهد که شامل نام، کد و دپارتمان است. اما در مثال دوم جواب هر کدام را نمایش می دهد. در مباحث پیشرفته تر می توان خروجی ها را بیشتر فیلتر کرد.
یعنی نمایش فقط نام ها و یا نمایش فقط کدهای دانشجویی که با فیلتر کردن هر اندیس صورت میگیرد.
فانکشن بخشی از برنامه است که می توانید دستوراتی در آن بنویسید و در مواقع لازم از آن دستورات استفاده نماید. در پایتون فانکشن ها با def تعریف می شود.
def function_name():
برای مثال می خواهیم فانکشنی ایجاد کرده و جمله ای را در خروجی نمایش دهیم.
def MyApp():
print ("Hello World")
MyApp()
در مثال های قبل مستقیم از دستور پرینت برای نمایش رشته استفاده کردیم. اما اینبار دستور را در فانکشن نوشتیم. اگر به صورت ساده کد پرینت را قرار دهیم برای نمایش در بخش های مختلف برنامه هر بار باید متن پرینت را بنویسیم اما وقتی در فانکشن قرار گیرد برای نمایش فقط کافیست نام فانکشن را فرآخوانی کنیم.
یعنی اگر شما MyApp() را در هر جای برنامه نویسید متن پرینت نمایش داده می شود و نیازی به نوشتن مجدد آن نیست.
برای درک بهتر مثلا شما برنامه ای نوشته اید برای جمع دو عدد و می خواهید در بخش های مختلف برنامه از آن استفاده کنید.
اگر از فانکشن استفاده نکنید لازم است در هر قسمت از برنامه آن کد را بنویسید اما اگر از فانکشن استفاده کنید فقط یکبار آن را نوشته و در قسمت های مختلف فرآخوانی می کنید.
برای درک بهتر به مثال زیر توجه فرماید.
def MyApp(a,b): print (a * b) MyApp(2,5)
فانکشن ها می توانند آرگومانهای ورودی و خروجی داشته باشند. در این فانکشن ما دو آرگومان ورودی داریم که دو عدد را دریافت کرده و آنها را ضرب می کند و در نهایت در خروجی نمایش می دهد. اگر شما در هر جای برنامه از MyApp() استفاده کنید و به آن دو مقدار دهید می توانید از عمل ضرب این فانکشن استفاده نماید.
این ساده ترین مثالی بود که میشه زد اما برنامه هایی که در فانکشن نوشته می شود به این سادگی نیست.
در مثال بعدی می خواهیم نام شخصی را گرفته و با یک پیغام آن را نمایش دهیم.
def greet(name,msg):
print("Hello",name + ', ' + msg)
greet("Monica","Good morning!")
همانطور که مشاهده می فرماید فانکشنی به نام greet ایجاد کردیم که دو آرگومان ورودی به نام name و msg دارد.
در بدنه فانکشن نیز خواستیم رشته Hello را همراه با آرگومان name و msg نمایش دهد. به این شکل از نمایش رشته و متغییر کانکت کردن یا متصل کردن گفته می شود.
در نهایت مقادیر Monica و Good morning را اضافه می کنیم تا به جای آرگومانها بنشیند. با این کار ما به برنامه گفته ایم نام مونیکا و پیغام گود مورنینگ را با آرگومانهای فانکشن جایگزین کن.
این قسمت در برنامه نویسی بسیار استفاده دارد و امیدوارم خوب متوجه شده باشید.
از آنجا که مطلب در رابطه با دستورات شرطی پایتون در گوگل به زبان فارسی بسیار زیاد است و دوستان به صورت جامع و کامل توضیح داده اند قصد ندارم در این مطلب به آموزش آن بپردازم و می توانید دستورات شرطی در پایتون را در گوگل کنید.
این مطلب هم مثل قسمت دستورات شرطی در گوگل مطالب زیادی منتشر شده.
برای اجرای یک برنامه بخش های مختلف برنامه مانند فانکشن ها به ترتیب ارزیابی و فراخوانی می شوند اما اجرای دستورات کنترلی باعث اجرای برخی دستورات در شرایط خاص و همچنین نادیده گرفتن بخشی از کدها یا اجرای مجدد بخشی دیگر را داشته باشد.
rangelist = range(0, 1, 2, 3, 4, 5, 6, 7, 8, 9)
print(rangelist)
if (3, 4, 7, 9) in rangelist:
break
else:
continue
else:
pass
if rangelist[1] == 2:
print ("The second item (lists are 0-based) is 2")
elif rangelist[1] == 3:
print ("The second item (lists are 0-based) is 3")
else:
print ("Dunno")
while rangelist[1] == 1:
pass
اگر در جایی که بیشتر در حلقه ها از آن استفاده می شود از break استفاده شود یعنی پایان محاسبات آن قسمت.
for val in "itroz":
if val == "r":
break
print(val)
print("Finish")
برای مثال در قطعه کد بالا گفته شده اگر به حرف ر از کلمه ایتروز رسیدی حلقه را متوقف از ان خارج و فینیش را نمایش بده.
اما در continue می گوید آن قسمت را نادیده بگیر و به کار خود ارامه بده. به مثال زیر توجه کنید.
for val in "itroz":
if val == "r":
continue
print(val)
print("Finish")
تمامی کلمه نوشته می شود به جز ر زیرا از روی رد رد می شود و آن را محاسبه نمی کند.
دستور pass به معنی هیچ یا null است. برای مثال فانکشنی ایجاد کرده اید و قصد دارید در آینده آن را با مقادیری پر نماید. برای اینکه فانکشن خالی نباشد از دستور pass استفاده می شود.
با این کار مفسر متوجه فانکشن شده و می داند باید آن را نادیده بگیرد.
منبع » آکادمی ایتروز
اگر می خواهید به تازگی زبان برنامه نویسی را شروع نماید سه تا از بهترین ها را به شما معرفی خواهیم کرد.
در چهار سال آینده، تأثیر ترامپ بر روابط بین المللی و رمز ارزها می‌تواند به شکل قابل توجهی تغییر کند.
تنها با یک کلیک بدانید آی پی شما چیست. برای اطلاع از اینکه چگونه می توان آی پی کامپیوتر, لپ تاپ یا گوشی را پیدا کنیم همراه ما باشید.
معماری MVC یا Model-View-Controller یک الگوی طراحی است که برای توسعه نرم افزارهای وب استفاده می شود. این الگو از سه بخش اصلی
تحلیل بازار در دیجیتال مارکتینگ شناسایی مشتریان و استراتژی‌های بازاریابی جهت جذب مخاطبان هدف.
استراتژی SWOT برای شناسایی و تحلیل نقاط قوت، ضعف، فرصت‌ها و تهدیدهای یک کسب‌وکار یا پروژه استفاده می‌شود.
بررسی مهمترین نکات برای طراحی استراتژی کسب و کارهای آنلاین شامل مواردی است که به آن خواهیم پرداخت.
مدل STP در دیجیتال مارکتینگ برای شناسایی و جذب مخاطب خاص و ایجاد پیام‌های بازاریابی مؤثر استفاده می‌شود.
نظرات (0)